لئونارد اویلر ، ریاضیدان بزرگ، که نابینایی قدرت تصورش را بالا برد
لئونارد اویلر در سال ۱۷۰۷ در یکی از شهر های سوئیس متولد شد . پدر اویلر تعلیمات مقدماتی ریاضیات را به او درس داد. اویلر بعدا چند سالی را در بازل به سر برد و در یکی از دبیرستانهای سطح پایین محلی به تحصیل پرداخت. در دبیرستان ریاضیات اصلا تدریس نمی شد . در نتیجه اویلر این دانش را به طور خصوصی نزد ریاضیدانی به نام یوهان بورکهارت آموخت.
اویلر در سال ۱۷۲۲ ، معادل درجه لیسانس را در ادبیات دریافت کرد و یک سال بعد ، در رشته فلسفه فوق لیسانس گرفت. وی در هجده سالگی پژوهشهای مستقلی را آغاز کردو چند مقاله را به چاپ رساند .
در سال 1727 به این نتیجه رسید که در رشته واقعی خود کار کند پس به عنوان عضو وابسته فرهنگستان بخش ریاضیات مشغول به کار شد. بعد ها در ۱۷۳۳ که دانیل برنولی به عنوان استاد ریاضیات به بازل بازگشت ، اویلر جانشین وی شد.
شهرت اویلر از ۱۹ سالگی آغاز می گردد زیرا در این سن بود که آکادمی پاریس حل مشکلی را درباره ساختمان دکل کشتی به مسابقه گذاشته بود و مقاله اویلر در این مورد مقام دوم را کسب کرد هم چنین در سال ۱۷۵۳ به عضویت انجمن فیزیک و ریاضیات بازل برگزیده شد.
اویلر در سال ۱۷۴۱ پس از چهارده سال اقامت در روسیه به برلین رفت و بیست و پنج سال بعد را در آنجا سپری کرد و در طی این سال ها ، فعالیت های زیادی را انجام نمود .
شمار آثار اویلر در دوره اقامت در برلین از ۳۸۰ تا کمتر نبود که از آن میان ، ۲۷۵ اثر انتشار یافت. اویلر همچنان به مطالعات ریاضی خود ادامه می داد و رفقایش او را روح آنالیز ریاضی می دانستند. آراگو درباره اویلر چنین گفته است: « اویلر با همان سهولتی که انسان نفس می کشد ، محاسبات ریاضی را انجام می دهد. »
در همین اوقات بود که مسئله ای از طرف آکادمی مطرح شد و اویلر در عرض سه روز آن را حل کرد ولی بعد از آن مریض شد و در این بیماری ، یک چشم خود را از دست داد . اویلر نه تنها پس از از دست دادن بینایی یکی از چشمانش ، دست از تلاش و تحقیق نکشید بلکه به فعالیت های خود با درک بالاتر و دید باز تری ادامه داد و به مسائل ناشناخته ی زیادی هم پی برد .
اویلر در هجدهم سپتامبر ۱۷۸۳ هنگامی که مشغول محاسبه مسیر اورانوس بود ، ناگهان با گفتن کلمه «من ، مردم ...» زندگی را بدرود گفت.
*** ***** *****