جدول علائم ریاضی به ترتیب تاریخ اکتشاف

جدول بسیاری از علائم متداول در ریاضیات را به ترتیب تاریخ اختراع یا تاریخ استفاده مرتب کرده‌است .

علامت	نام	تاریخ اولین استفاده	اولین نویسنده‌ای که علامت را استفاده کرده‌است.
+ −	جمع و تفریق	۱۳۶۰	نیکلاس اُرِزمه
		۱۴۸۹ (اولین ظهور این علائم در چاپ)	ژوهان ویدمن
√	رادیکال (برای ریشهٔ دوم)	۱۵۲۵ (بدون سرکش روی رادیکال)	کریستف رودولف
(…)	پرانتز (برای گروهبندی اولویت دار)	۱۵۴۴ (در یادداشتهای دستنویس)	میشائل شتیفل
		۱۵۵۶	نیکولو تارتالیا
=	تساوی	۱۵۵۷	رابرت ریکرده
×	ضرب	۱۶۱۸	ویلیام آوترد
±	جمع-تفریق	۱۶۲۸
∷	تناسب
n√	رادیکال (برای ریشهٔ nام)	۱۶۲۹	آلبر ژیرار
< >	بزرگتر و کوچکتر	۱۶۳۱	توماس هریوت
xy	توان	۱۶۳۶ (استفاده از اعداد رومی به عنوان توان)	جیمز هیوم
		۱۶۳۷ (به شکل فعلی)	رنه دکارت
√ ̅	رادیکال (برای ریشهٔ دوم)	۱۶۳۷ (با سرکش بالای رادیکال)	رنه دکارت
%	درصد	۱۶۵۰	نامعلوم
÷	تقسیم	۱۶۵۹	یوهان رآن
∞	بینهایت	۱۶۵۵	جان والیس
≤ ≥	بزرگتر مساوی و کوچکتر مساوی	۱۶۷۰ (با خط افقی روی علامت نامساوی)
		۱۷۳۴ (با دو تا خط افقی زیر علامت نامساوی)	پیر بوگر
d	دیفرانسیل	۱۶۷۵	گتفرید ویلهلم لایبنیتز
∫	انتگرال
:	دو نقطه (برای تقسیم)	۱۶۸۴ (اقتباس از استفادهٔ دو نقطه برای نمایش کسرها مربوط به سال۱۶۳۳)
·	نقطه (برای ضزب)	۱۶۹۸
⁄	[خط مورب (اسلش) (برای تقسیم)	۱۷۱۸ (اقتباس از خط کسری اختراع شده توسط اعراب در قرن ۱۲)	توماس تووینگ
≠	نامساوی	نامعلوم	لئونهارت اویلر
∑	حاصل جمع	۱۷۵۵
∝	تناسب	۱۷۶۸	ویلیام امرسون
∂	دیفرانسیل جزئی	۱۷۷۰	مارکیز دو کوندورسه
x′	پریم (برای مشتق)		ژوزف لویی لاگرانژ
≡	همانی ( برای روابط متجانس (هم ارز) )	۱۸۰۱ (اولین ظهور در چاپ، استفاده شده در نوشته‌های شخصی گاوس قبل از این تاریخ)	کارل فریدریش گاوس
[x]	جزء صحیح	۱۸۰۸
∏	حاصل ضرب	۱۸۱۲
!	فاکتوریل	۱۸۰۸	کریستین کرامپ
⊂ ⊃	شمول مجموعه (زیرمجموعه و فرامجموعه)	۱۸۱۷	جوزف گرگون
		۱۸۹۰	ارنست شرودر
|…|	قدر مطلق	۱۸۴۱	کارل وایراشتراوس
	دترمینان ماتریس		آرتور کایلی
‖…‖	نمایش ماتریس	۱۸۴۳
∇	نابلا (برای دیفرانسیل برداری)	۱۷۴۶ (سابقاً به عنوان عملگری چند منظوره توسط همیلتون استفاده می‌شده‌است)	ویلیام رووان همیلتون
∩ ∪	اشتراک و اجتماع	۱۸۸۸	جوزپ په په آنو
∈	عضویت	۱۸۹۴
∃	سور وجودی	۱۸۹۷
ℵ	اِلف ( برای عدد اصلی (cardinal number)مجموعه‌های نامحدود )	۱۸۹۳	گیورگ کانتور
{…}	کمانک (برای نمایش مجموعه)	۱۸۹۵
ℕ	N دو خطی (برای مجموعهٔ اعداد طبیعی)		جوزپ په په آنو
·	نقطه ( برای ضرب داخلی)	۱۹۰۲	جوسایا ویلارد گیبز؟
×	ضرب (برای ضرب خارجی)
∨	یای منطقی (OR منطقی)	۱۹۰۶	برتراند راسل
(…)	نمایش ماتریس	۱۹۰۹	جرارد کووالسکی
[…]		۱۹۱۳	کاتبرت ادموند کولییس
∮	انتگرال بسته	۱۹۱۷	آرنولد سامرفلد
ℤ	Z دوخطی (برای مجموعه اعداد صحیح)	۱۹۳۰	ادموند لاندایو
		دههٔ ۱۹۳۰	گروه نیکلا بورباکی
ℚ	Q دو خطی (برای مجموعه اعداد گویا)
∀	سور عمومی	۱۹۳۵	جرارد گنزِن
∅	مجموعهٔ تهی	۱۹۳۹	آندره ویِل / نیکلا بورباکی
ℂ	C دو خطی (برای مجموعه اعداد مختلط)		ناتان جاکوبسون
→	پیکان (فلش) (برای نمایش تابع)	۱۹۳۶ (برای تفکیک اشکال عناصر خاص)	کویستین اُر
		۱۹۴۰ (به شکل فعلی f: X → Y)	ویلتورد هورویز
⌊x⌋	'جزء صحیح	۱۹۶۲	کِنِث ایی اورسون
∎	انتهای اثبات	نامعلوم	پاول هالموس