نیایشی با خدا به زبان ریاضی

ای خدای حکیم و مهربان ، من همواره تو را دوست خواهم داشت چرا که با به کار بردن روابط ریاضی در آفریده هایت به من آموختی :

که باید ، سپیدی ها را مجذور و از سیاهی ها جذر بگیرم ، زیبایی ها را در ده به توان n ضرب  و زشتیها را بر آن تقسیم کنم . تو  تساوی را در تساوی اضلاع مثلث متساوی الاضلاع ، استواری را در مثلث قائم الزاویه و نظم را در قالب تمامی n ضلعیهای منتظم به من نمایاندی . در محضر بزرگوارت آموختم که باید از همه بدی های دیگران فاکتور گرفت . آموختم که اعداد حقیقی با در برداشتن اعداد گنگ زیباترند ، چرا که حقیقت زیباست و آموختم که هر روزمان باید نقطة عطفی باشد برای تغییر علامت از منفی به مثبت بی نهایت ، به سمت آن حقیقت نامتناهی . آموختم که همه چیز را در قالب اعداد مثبت و در ناحیه اول مثلثاتی که ناحیه مثبتها است ، بررسی کنم و ماکزیمم لطف و صمیمیتم را به دیگران ، ماکزیمم در نظر بگیرم و در همان حال ، کینه و نفرت را به سمت صفر میل دهم.

تو را در همیشه سپاس خواهم گفت چرا که در محضر تو آموختم چگونه انسان باشم و در خدمت به دیگران از پارامترهای موجود پا را فراتر نهم و در بی نهایت عشق ورزیدن غوطه ور گردم . تو درس زندگی را در قالب فرمول ها و روابط منطقی ریاضی به من آموختی و مرا با هنر ریاضی ورزیدن ، مأنوس کردی.